‘Mijn vader was eveneens notaris en in mijn jonge jaren dacht ik altijd: alles behalve dat beroep. Dat had niet zozeer met het vak te maken maar met de levensstijl van mijn vader. In mijn beleving was hij altijd aan het werk. Naarmate ik ouder werd realiseerde ik me dat dat allemaal wel meeviel; mijn vader had gewoon een ander levensritme dan gemiddeld. Na het VWO wist ik niet goed wat ik wilde studeren. Het werd rechten. Fiscaal recht, want ik was goed met cijfers. Ik maakte de studie niet af en ging naar de HEAO voor de richting commerciële economie. Na mijn diploma te hebben behaald bleek al snel dat ik met mijn diploma voornamelijk voor verkoopfuncties in aanmerking kwam en dat bleek niet bij mij te passen. Het keerpunt in mijn leven kwam begin 1992. Iemand vertrok op het kantoor van mijn vader, mijn vader vroeg me of ik geen interesse had in een functie op zijn kantoor en toen dacht ik: ‘ik ga het gewoon eens proberen’. Binnen drie maanden was ik overtuigd: dit beroep past echt bij mij! Nu was ik gemotiveerd om mijn rechtenstudie (richting notarieel recht) af te maken. Ik heb mijn studie op tijd afgerond om mijn zogenaamde stageperiode (de periode van zes jaar waarin je als afgestudeerd kandidaat-notaris gewerkt moet hebben op een Notariskantoor om als notaris benoembaar te zijn) te volbrengen voordat mijn vader in de maand november 2001 op 65-jarige leeftijd met pensioen moest. Inmiddels is die leeftijd verhoogd naar 70 jaar. Ik was op tijd om mijn vader op te kunnen volgen.

Mensenwerk

Het leven kent voor iedereen pieken en dalen. Voor de een zijn er meer pieken dan dalen en voor de ander meer dalen dan pieken. Maar iedereen krijgt zijn of haar deel. Daarmee omgaan, dat is de kunst. Mijn broer Jan-Paul, met wie ik oorspronkelijk Notariskantoor Spoormakers voort heb gezet is inmiddels 12 jaar geleden overleden. Er komen op een notariskantoor heel wat drama’s ter sprake. Er is veel onrecht in de wereld; op macroniveau (oorlogen, hongersnoden, natuurrampen, etc.) maar zeker ook op microniveau (sommige mensen krijgen wel heel veel voor hun kiezen). Dat je als notaris empathisch bent is eigenlijk een onmisbare karaktertrek.

Empathie

Ik ben er van overtuigd dat voor iedereen geldt dat het grootste belang dat je te dienen hebt, je eigen belang is. Hoe dat eigen belang er uit ziet, verschilt per persoon. Dat kan zijn: het vergaren van zoveel mogelijk kapitaal of andere mensen gelukkig maken en heel veel andere zaken meer. Ook ben ik er van overtuigd dat het grootse verdriet altijd je eigen verdriet is. Dat betekent dat het niet vreemd is dat als een ouder overlijdt op hoge leeftijd, het toch echt heel normaal kan zijn dat je daar last van hebt en verdrietig om bent, ook al zou wellicht een ander kunnen denken dat – in elk geval objectief gezien – het veel erger is als door een natuurramp elders in de wereld mensen plotseling om het leven zijn gekomen. Als je je daarvan bewust bent als notaris, is het makkelijker om oplossingen te bedenken voor problemen of bepaalde vraagstukken die zich in de praktijk voordoen. We (proberen te) redeneren vanuit de cliënt zelf, dat levert de beste oplossingen voor de individuele cliënt op!

Mensenkennis

Ik ben er van overtuigd dat als je in rouw bent, depressief bent, of om enige andere reden niet in balans bent, het ontzettend belangrijk is dat de mensen om je heen (dat kan dus ook een notaris zijn) dat nare gevoel erkennen en er niet te makkelijk over heen stappen. Met alle ervaringen die je als notaris op hebt gedaan ontwikkel je, als dat niet van nature al aanwezig is, mensenkennis. Die mensenkennis kan je ook verder helpen in de omgang met cliënten.

Testament in het weekend

In ons vak kun je mensen soms echt helpen; bijvoorbeeld bij het maken van een testament. Een voorbeeld: ik werd in het weekeinde eens gebeld om voor iemand nog een testament op te stellen die in het ziekenhuis op zijn sterfbed lag. Na wat vragen gesteld te hebben aan de beller besloot ik direct naar het ziekenhuis te gaan. Er wordt wel eens gezegd: “iemand heeft de dood in zijn ogen“; daar was in dit geval duidelijk sprake van. Nadat ik de persoon in kwestie onder vier ogen had gesproken en mij duidelijk werd gemaakt wat zijn wensen waren voor het testament, heb ik niet getwijfeld en heb direct de akte opgesteld, die dezelfde dag nog ondertekend is. Dezelfde dag nog is de betrokkene overleden. Ik heb het altijd – en nog steeds – heel mooi gevonden dat ik dat voor die persoon heb mogen doen.

Gewoon Bart

Het grootste verschil tussen vroeger en nu? Mijn vader behoort tot de generatie van voor de Tweede Wereldoorlog. Wat mijn vader en ik gemeenschappelijk hebben is dat voor ons beiden mensen gelijkwaardig zijn; status ontleen je niet aan afkomst en eveneens niet aan een goed gevulde portemonnee. Status ontleen je aan hoe je je gedraagt. Op kantoor ontvangen we allerlei soorten mensen, ik zeg ook weleens “vogels van diverse pluimage”; dat is ook een aspect dat het beroep van notaris zo mooi maakt. Mijn vader liet zich op kantoor door de medewerkers graag aanspreken met ‘notaris’. Dat vond hij gepast. Dat is nu echt het generatieverschil; dat hoeft voor mij niet. Ik ben hier op kantoor gewoon Bart. Humor is voor mij ontzettend belangrijk; niet altijd alles even zwaar oppakken! Voor een goede grap kun je altijd bij me terecht. Met humor kun je het leven verlichten; humor kan je de relativiteit van het leven doen inzien.

Sport

In 2017 heb ik het plan uitgevoerd dat ik sinds enkele jaren had. Ik heb in georganiseerd verband (ongeveer 20 deelnemers) een fietstocht gemaakt van Los Angeles naar Boston. Op een wielrenfiets van de westkust naar de oostkust van de VS. Een tocht van (ongeveer) 5.500 kilometer. Ik ben echt niet sportief, heb bovendien al sinds 1988 diabetes type I, maar heb, gelukkig maar, wilskracht. Met de nodige training vooraf was ik er van overtuigd dat het me zou lukken om die tocht te volbrengen. Het duurde in totaal 33 dagen, waarvan twee rustdagen. Per fietsdag hebben we gemiddeld 175 km gereden.  Als ik op die tocht terug kijk geeft me dat nog steeds veel voldoening. Daarna ben ik ook gaan hardlopen. Met sport probeer ik een zo goed mogelijke conditie te krijgen en die zo lang mogelijk te behouden. Van het sporten kan ik enorm genieten!

Eerlijke dienstverlening

Generalisme is ons specialisme. Onze dienstverlening bestaat uit: het familie- en erfrecht, het ondernemingsrecht en het registergoederenrecht (de term die staat voor al hetgeen met onroerend goed te maken heeft). Die diversiteit maakt mijn werk leuk. Twee dagen in de week passeer ik zelf akten en de overige dagen werk ik aan mijn eigen dossiers. Van boedelafwikkelingen, splitsingen in appartementsrechten, het maken van akten op het gebied van het personen- en familierecht tot het ondernemingsrecht. Als mij een dienst wordt gevraagd waar ik geen (of weinig) ervaring mee heb, zijn er twee mogelijkheden. Of ik reken minder aan tijd dan de feitelijk aan het dossier besteedde tijd, of ik geef aan dat de gevraagde dienst te kostbaar zal worden mocht de cliënt toch de dienst geleverd willen krijgen. Dat laatste is echter nog niet voor gekomen. Ons kantoor hanteert een zo helder mogelijke tariefstructuur. Bij ons vind je geen extra toeslagen of overige kosten die er later nog bijkomen. We vinden het belangrijk om op een eerlijke en heldere manier te werken voor iedereen.’